‘Dat is een heleboel om één woord te laten betekenen,’ zei Alice op bedachtzame toon. - Lewis Carroll, Achter de spiegel en wat Alice daar aantrof Er zijn weinig woorden die zo’n zware lading hebben en tegelijkertijd zo vatbaar zijn voor misverstanden als antisemitisme. De term werd in de negentiende eeuw bedacht door Europeanen die assimilerende Joden zagen als bedreiging van hun etnisch-nationalistische idealen. Zij combineerden eeuwenoude vooroordelen met racistische pseudowetenschap en legden daarmee de basis voor de gruwelen van het nazisme en de Holocaust. Sindsdien is er volgens historicus Mark Mazower veel veranderd. Waar antisemitisme traditioneel een zaak was van politie

‘De democratie kan beroering, noodsituaties en verval overleven; waar het zich tegen teweer moet stellen, is de verwachting dat het einde in zicht is.’ – Jonathan White Het lijkt wel alsof we de toekomst zijn gaan ervaren als een onafwendbaar noodlot. We graven ons in om rampen als klimaatopwarming, oorlog en economisch verval zo lang mogelijk buiten de deur te houden; echt invloed lijken we er niet op te hebben. Waarom lukt het ons niet meer om samen aan een betere toekomst te bouwen? Hebben we dat ooit wél gekund? Jonathan White onderzoekt de ontwikkeling van de toekomst als politiek idee vanaf de Verlichting: de opkomst van toekomstvormende politieke bewegingen in de negentiende