ADHD : Achtergronden
ADHD (aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit) is een verzamelnaam voor een aantal symptomen, die deel positief, deels negatief zijn. Veel mensen vinden dat ADHD geen stoornis is, maar een karaktereigenschap, een manier van in de wereld staan. Als die hun leven bemoeilijkt, dan wordt het een stoornis. Maar als ze eenmaal leren om de ‘gestoorde’ aspecten ervan te beteugelen, kunnen ze volop hun voordeel doen met de vele talenten en gaven die in hun sprankelende geest schuilgaan.
De voornaamste symptomen van ADHD zijn snel afgeleid zijn, impulsiviteit en rusteloosheid. Dat kan er zowel bij kinderen als bij volwassenen toe leiden dat ze ondermaats presteren op school, op het werk, in relaties, in het huwelijk en in alle andere verbanden. ADHD uit zich vaak als volgt:
- In staat om zich oneindig lang op computerspelletjes te richten, maar niet op huiswerk.
- Moeite met het daadwerkelijk uitvoeren van een taak.
- Slecht organisatievermogen.
- Inconsequent werk en gedrag.
- Moeite met naar de taak terugkeren.
- Gebrekkig tijdsbesef.
- De tijd verloopt te langzaam.
- Slecht vermogen tot vooruitkijken.
- Slecht vermogen tot terugkijken en moeite met het leren van fouten.
- Leven naar het moment.
- Leven naar de ‘viersecondenregel’.
- Slecht in staat om met innerlijke spraak een probleem op te lossen.
- Slecht ontwikkeld zelfbewustzijn.
- Niet gevoelig voor sociale signalen.
- Moeite met overschakelen.
- Zo nu en dan te sterk gericht.
- Lage frustratietolerantie.
- Dikwijls overweldigd en boos.
- Hyperresponsiviteit.
- Diegenen wegduwen wier hulp ze het meest nodig hebben.
- Inflexibele of explosieve reacties.
- Voelt zich alleen kalm als hij bezig is.
- Altijd op zoek naar sensatie.
- Moeite met aandacht geven aan anderen.
- Moeite met het wederzijds uitwisselen van gunsten met vrienden.
- Het gevoel nooit je doel te bereiken.
- Liegen, schelden, stelen en anderen de schuld geven.
Mensen met ADHD hebben daarnaast ook veel gunstige eigenschappen zoals creativiteit en originaliteit. Kijk bij symptomen voor een overzicht hiervan.
Hoewel de schattingen uiteenlopen van 1 % tot 20 %, geloven de meeste onderzoekers dat ruim 8 % van alle kinderen ADHD heeft. In Nederland wordt ervan uitgegaan dat 2 tot 4 % van de schoolgaande kinderen tot 14 jaar adhd heeft, van de Nederlandse bevolking van 18 tot 44 jaar heeft 2,9 % ooit in het leven adhd gehad. In België gaat men uit van 5 tot 8 % van de schoolgaande jeugd en 4,4 % van de volwassenen.
Inderdaad. Bij 30 tot 40% van de kinderen verdwijnen de symptomen van ADHD in de puberteit en daarna blijven ze weg. 60 tot 70% van de patiënten houdt dus ADHD als ze volwassen zijn. Als de hersenen groeien, veranderen ze op manieren die er wellicht voor zorgen dat de negatieve symptomen afnemen. Dan wordt ADHD eerder een karaktertrek dan een stoornis.
Bovendien leert het kind tijdens zijn puberteit soms zo goed om zelf zijn ADHD te compenseren dat het lijkt alsof de ADHD verdwenen is. Als je dat kind echter zorgvuldig onderzoekt, zul je ontdekken dat de symptomen nog steeds bestaan, maar dat het kind zich enorm inspant – en met succes – om deze te beteugelen. Deze mensen hebben dus nog steeds ADHD en zouden baat hebben bij behandeling.
Het verschil tussen ADD en ADHD
Het verschil tussen ADD en ADHD is alleen maar een kwestie van indeling van stoornissen. Volgens de huidige definitie van DSM-IV bestaat ADD strikt gesproken niet eens. Volgens deze definitie omvat de term ADHD zowel ADD met hyperactiviteit (de H in ADHD) als ADD zonder hyperactiviteit. Dat betekent dat je ADD (of ADHD) kunt hebben zonder enig teken van hyperactiviteit of impulsiviteit. ADD zonder hyperactiviteit of impulsiviteit komt vaker voor bij vrouwen.
